Bugün 24 Kasım Öğretmenler günü. Toplumu aydınlatan ÖĞRETMENLER için bir gün elbette yetmez ama sembolik olarak 24 Kasım seçilmiştir. Ben de bir emekli öğretmen olarak bugün arkadaşlarımdan ve öğrencilerimden kutlama mesaj ve telefonları aldım.. Haliyle çok mutlu oldum Öğretmen olma idealine ulaşmak, Ülkemin çocuklarına yetismelerinde katkının olması gerçekten tarifsiz mutluluk. Ilk göreve başlamamdan bu güne kırk yıl geçmiş. Me güzel yıllardı, ne güzel yerlerde gezdiğim ve calistigim yerler. Şimdi görevimi yapmanın huzuruyla emekliyim .
Unutmadığım, hayatımda önemli yerleri olan dostlukları anmadan yazı tamamlanmaz. 17 Aralık 1980 günü başlayan Ben Sedat Atalay ve Hüseyin Guner yolculuğu ve günümüze kadar devam eden dostluklar. Sonra halkaya Hüsnü Güler, Musa Elibol, Tahsin Türkoğlu, Metin Izci, Yaşar Çalışkan ve ilk yerdeki öğrencimiz Cahit Baylaz .... Ve unutulmaması gereken Onbasi Ramazan Yıldırım.... Sonra ver elini Kars merkez ve hala devam eden ogrencerim. Sonra Fethiye Kibar Osman abim, Mehmet Dobur, rahmetli Hançer ve daha sayamadiklarim. Hayatımın çay molaları gibi fakat hiç bitmeyen dostlarım, öğrencilerim. Adini sayamayacağım kadar çok dostlarım.
Şimdi daha önemli bir konuya geliyorum. Öğretmenim dedim ama ;beni de yetiştiren öğretmenlerim var. Ilk okula başladığımda ilk okul öğretmenim (maalesef izine ulasamadim) Mihriye Okumus(Batur) u anmadan geçemem. Ilk üç yıkınızda emeği geçen öğretmenimizdi. Sonra dört ve beşinci yılimizda önce korkudan , alıştıktan sonra saygıdan titredigimiz Niyazi ESKICIOĞLU....Dogrusunu söylemek gerekirse bizim adam olmamizda, yönümüzü tayinde en önemli yeri olan tatlı-sert öğretmen Niyazi hocamız. Bir-kac yıl önce gördüğümde bile saygıdan ne yapacagimi bilemedigim öğretmenim. Duydum ki rahatsizmis. Oğlunu aradım. Aşağıda ki resimler için oglu Hasan a teşekkür ederim. Niyazi öğretmenimiz sayesinde disiplini ve çalışmayı öğrendik. O yıllar ETİ SENIN, KEMIGI BENIM diyerek anne babalarımızın bizi öğretmenlerimize teslim ettiği yıllardı. En güzel yillarimizdi. Niyazi öğretmenimiz bizi Sarıkız boyundan söğüt dalları kesmeye gönderirdi. Okulumuzun önündeki yola milli bayramlarda taklar kurardık. Tabi bizler haylazlık ya suya girip yüzmeden gelmezdik ama gelince de kulaklarımızın Niyazi öğretmenimiz tarafından çekileceği muhakkak ti. En çok kulağı çekilen de Fazlı Kubilay di.
Lise yıllarında artık fikirlerimiz de yönlenmeye başlamıştı. Ülkemin çocuklarına vatan sevgisini öğretmek idealiyle ve Manisa Ticaret Lisesinde Abdullah Çalışır ve Kasım Sert öğretmenlerim sayesinde şekillendi. Edebiyat öğretmenim şimdilerde belki 10. Kitabi yayınlanan Hidayet Karakuş idi. Elbette adi i sayamadığım bir çok öğretmenim var. Hepsini saygıyla yadediyorum ve sag olanların ellerinden öpüyorum.
Aşağıda Öğretmenimiz Niyazi ESKİCİOĞLU nün ve kendime ait resimleri göreceksiniz.
Ve en son Bize bu günü armağan eden Cumhuriyetimizin kurucusu M.KEMAL ATATÜRK ü rahmet ve minnetle anıyorum
